W dniu 21 marca kolorowe skarpetki są symbolem solidarności z osobami chorymi na zespół Downa. Data obchodów, nie jest przypadkowa. Liczba 21 nawiązuje do obecności u osób z zespołem Downa dodatkowego, trzeciego chromosomu w 21. parze chromosomów. Święto to zostało ustanowione w 2005 roku z inicjatywy Europejskiego Stowarzyszenia Zespołu Downa, natomiast od 2012 roku organizowane jest pod patronatem Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ).
Ideą tego święta jest zwrócenie uwagi społeczeństwa na osoby z zespołem Downa i ich potrzeby, zwiększenie świadomości o chorobie oraz promowanie praw osób z zespołem Downa do pełnego uczestniczenia w życiu społecznym. Symbolem są kolorowe skarpetki będące synonimem niedopasowania społecznego i genotypowego, z jakim borykają się osoby z zespołem Downa.
W naszej szkole Dzień Kolorowej Skarpetki świętowaliśmy różnorodnie. Uczniowie świetlicy szkolnej mieli okazję połączyć w całość i pokolorować składającą się z 21 plansz, tematyczną kolorowankę XXL. Młodsi zaprezentowali swoje prace plastyczne, przedstawiające skarpetki nie do pary, na nietypowej wystawce – sznurku na pranie! Do ich przymocowania wykorzystali nawet prawdziwe klamerki do bielizny. Pedagodzy dla starszych uczniów przygotowali prezentację o znanych osobach z zespołem Downa. Ponadto młodzież dowiedziała się, jakie ma zastosowanie w ten wyjątkowy dzień skarpetek nie do pary, które sami tego dnia założyli. Nasi uczniowie mieli okazje przekonać się, że osoby z zespołu Downa nie są wykluczone ze środowiska, a wręcz odwrotnie mogą zostać sławnymi malarzami, aktorami, modelkami, paraolimpijczykami, a także nauczycielami. Mieli również okazję spróbować swoich sił w zabawach tematycznych, m. in. w rysowaniu skarpetki według wyturlanego wzoru z kostki do gry, odkodowaniu, dobieraniu w pary czy wieszaniu upranych skarpetek na czas, ale z zamkniętymi oczami. Na zakończenie społeczność szkolna stała się widownią dla Teatru 21 i przedstawienia zaprezentowanego w formie streamingu on line pt. „Jak przestałem być idealny”. To jedyna w Polsce instytucja teatralna, której zespół artystyczny tworzą głównie osoby z zespołem Downa i w spektrum autyzmu. „Jak przestałem być idealny” w reżyserii Justyny Lipko-Koniecznej, Justyny Sobczyk i Justyny Wielgus jest inspirowany mitem o Ganeśi – hinduskim bóstwie z głową słonia oraz prawdziwą historią Josepha Merricka – znanego również jako człowiek-słoń. Przedstawienie łączy widzów i artystów we wspólnej teatralno-cyrkowej opowieści. Z myślą o młodych widzach odkrywa historię odmienności, w której bohater musiał mierzyć się z poczuciem braku akceptacji, a pod cyrkowym szapito wykreowano świat, w którym jest miejsce dla każdego, a różnorodność staje się wartością.
Pamiętajmy, wszyscy jesteśmy różni, a jednocześnie równi!
