Upływa szybko życie jak potok płynie w dal… – takimi słowami żegnała Cię, Janinko, społeczność szkoły i środowisko Wielkiej Wsi kiedy odchodziłaś na odpoczynek po wielu latach wytężonej pedagogicznej pracy.
W kronice szkolnej pod datą zakończenia roku szkolnego 19 czerwca 1991 roku, kiedy odchodził
z naszych murów rocznik 1976, pierwszy rocznik ósmoklasistów który prowadziłaś przez cały czas, zapisane zostały słowa… Kiedy zatęsknisz… przychodź do nas.
Podczas wspólnych spotkań zawsze były w tobie emocje związane w tym miejscem Wielką Wsią,
z tą szkoła której oddałaś serce i misję. Po ukończeniu Liceum Pedagogicznego w Bodzentynie podjęłaś w latach 1959 – 1964 pracę w Szerzawach. Mogłaś wybrać następnie pracę w Starachowice gdzie zamieszkałaś i inne miejscowości jednak serce skierowało Cię w roku 1964 do małej wiejskiej szkoły gdzie w pełni zaczęłaś się realizować. Przez pięć lat pełniłaś funkcję dyrektora tej placówki. Objęłaś ją od 1 września 1978 roku . Ten rok szkolny był pierwszym rokiem wdrażania 10 – latki. Doskonaliłaś swoją wiedzę w Studium Pedagogicznym, ukończyłaś Wyższe Studia Zawodowe, oraz Nauczycielski Uniwersytet Radiowo-Telewizyjny. Szkolna dziatwa inspirowała Cię w pomysłach
i wyzwaniach. Jako nauczyciel matematyki – królowej nauk robiłaś wszystko aby wszyscy zrozumieli ten przedmiot. Potrafiłaś wymagać , zwrócić uwagę ale i wysłuchać i przytulić. Zabierałaś na wycieczki, ogniska i wyjazdy harcerskie. Młodzież żyła przy Tobie pełną piersią i czerpała radość. Dla nas, koleżanek i kolegów zawsze byłaś pełna optymizmu, ciepła, uśmiechu, serdeczności
i szczerej przyjaźni. Byłaś nauczycielem matematyki ale w głębi była w Tobie dusza romantyka
i humanisty którą przelewałaś pisząc swoje wiersze.
Za swoją wiedzę merytoryczną, zaangażowanie zostałaś dostrzeżona i nagradzana licznymi nagrodami Ministerstwa Oświaty i Wychowania Kuratora, dyrektora i innych organów.
Za dwudziestoletnią sumienną pracę pedagogiczną otrzymałaś złoty Krzyż Zasługi uchwałą Rady Państwa.
Dzień zachodzi, światło gaśnie, świeczka też wypala się. Tak Twoje życie zgasło i odchodzisz
do domu Ojca – Boga, by tam dalej pełnić swoją misję.
Pozostawiasz puste miejsce w życiu, przy stole w swojej najbliższej rodziny, niedokończone zdania. Wśród tych z którymi byłaś i wychowywałaś zostaniesz w sercach i pamięci. Dziś pozostaje nam modlitwa za Ciebie która będzie płomieniem pamięci. Żegnaj Janinko odpoczywaj w ramionach Boga po ziemskiej pielgrzymce.
Spieszmy się kochać ludzi, bo szybko odchodzą.
