22 maja 2014 r.
Z każdym dniem coraz cieplej. Temperatura już z rana wynosiła 20C. O godz. 9 wyjechaliśmy zwiedzać Słupsk. Przewodnik poprowadził nas w opowiadaniach od współczesności do odległych lat historii tego miasta. Zwiedzanie rozpoczęliśmy od ratusza, siedziby władz miasta. Budynek nieoceniony w swojej architekturze. Budowę rozpoczęto w kwietniu 1899 roku, a już po 27 miesiącach, 4 lipca 1901 (w 125. Rocznicę ogłoszenia amerykańskiej Deklaracji Niepodległości) gotowy, przekazano do eksploatacji. Jest to budowla w stylu neogotyckim.
Na pierwszym piętrze znajduje się Gabinet Prezydenta Miasta. To było pierwsze miejsce naszego zwiedzania. Pomieszczenie ma aż 12 ścian. W środku zobaczyliśmy witraże, żyrandol gazowy (obecnie przerobiony na elektryczny) oryginalne tapety i biurko sprzed 100 lat. Było nam bardzo miło, że zostaliśmy tak przyjęci i mogliśmy wykonać pamiątkowe zdjęcia.
Udaliśmy się do sali posiedzeń. Ściany wyłożone są tam boazerią z profilowanym gzymsem. Strop posiada dekorację w rodzaju kasetonów umieszczonych na obwodzie. Pola kasetonów wypełnione są malowaną, secesyjną dekoracją. Środek sali zajmują stoły, nad którym zwisa żyrandol. W oknach wprawione są witraże o wątku roślinnym-architektonicznym, w dolnych partiach zawierające sceny figuralne – symbolizujące różne funkcje miasta. Wykonane zostały one w pracowni berlińskiej Martina Riegelmanna w latach 1900-1901.Na holu pierwszego piętra znajduje się wielki klucz, ozdobiony 12 bursztynami, który jest symbolem wejścia Polski do Unii Europejskiej. Przedstawiciele młodzieży z całej Polski, reprezentujący Słupsk, odebrali go 12 maja 2004 roku w obecności Jolanty Kwaśniewskiej i Prezydenta Miasta Słupska Macieja Kobylińskiego, z rąk polskiej Komisarz Unii Europejskiej, Danuty Hübner w Królewskim Jachtklubie w Brukseli. Jednym z elementów słupskiego ratusza jest 56-metrowa wieża, na którą prowadzi 180 schodów. Pokonaliśmy wszystkie schody, aby wejść na szczyt gdzie znajduje się taras widokowy, z którego podziwialiśmy panoramę miasta oraz dolinę rzeki Słupi. Widzieliśmy ratuszowy zegar, który wskazuje godziny mieszkańcom od roku 1901.
Następnie udaliśmy się w stronę starego miasta. Po drodze mijaliśmy „Basztę Czarownic”. Są to XV wieczne obwarowania, które w XVII wieku zamieniono na więzienie i osadzano w nich kobiety posądzane o czary. Torturowano je tak długo aż przyznały się do winy. Przebywały tam do egzekucji, którą było palenie na stosie. Mijaliśmy park Gombrowicza a ostatnim punktem było zwiedzanie Kościoła św. Jacka.
Aby schłodzić nasze ciało udaliśmy się do Parku Wodnego w Radzikowie. Trzy godziny kąpieli wodnej wywołały poczucie głodu. Wróciliśmy do ośrodka i po zaspokojeniu najważniejszych potrzeb zrealizowaliśmy zajęcia z języka angielskiego, matematyki. Wykonaliśmy wspaniałe plakaty o tematyce profilaktycznej. Pracowaliśmy przy przygotowaniu skeczy, piosenek na wieczorek pożegnalny.
Przecież to już jutro…Jak ten czas szybko mija.
