21 lutego obchodzimy ustanowiony przez UNESCO w 1999 roku Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego. Święto to obchodzone jest na całym świecie już po raz 21.
Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego przypomina o bogactwie różnorodności językowej i podkreśla jego wartość dla rozwoju dziedzictwa kulturowego ludzkości. Przesłaniem święta jest ochrona języków ojczystych, promowanie wielojęzyczności i podkreślanie wartości edukacji językowej. Po raz pierwszy dzień ten obchodzony był w 2000 roku. Na datę obchodów Dnia Języka Ojczystego wybrany został 21 lutego, aby upamiętnić wydarzenia 1952 r., kiedy to w Dhace doszło do demonstracji, a następnie zamordowania pięciu studentów, domagających się uznania ich języka ojczystego – bengalskiego – za jeden z dwóch urzędowych języków ówczesnego państwa Pakistan. Święto ustanowiono w 1999 roku, a rok później po raz pierwszy je obchodzono. Dzień Języka Ojczystego ma zwracać uwagę na wagę zachowania różnorodności językowej świata, ponieważ wymieranie języków przybrało niepokojące tempo. Co dwa, trzy tygodnie znika bezpowrotnie jeden język, a razem z nim związane z nim bogactwo kulturowe.
W naszej szkole odbyły się zdalnie w klasach 4-8 prelekcje na ten temat. Przeprowadziła je pani Beata Sikorska. Celem ich było uświadomienie młodzieży potrzeby znajomości i poprawnego używania języka ojczystego. Na początek- krótka historia rozwoju języka polskiego-nie można zapomnieć o ojcu literatury polskiej Mikołaju Reju – „ A niechaj narodowie wżdy postronni znają, iż Polacy nie gęsi, a swój język mają”. Rozmawialiśmy o znakach diakrytycznych, uczniowie mogli wysłuchać znanych piosenek bez znaków polskich –refleksja: zmienia to brzmienie naszego języka. Zmierzyli się również z łamańcami językowymi- mogli spróbować swoich sił w wymowie trudnych wyrażeń, dyktandami i potyczkami językowymi.
Wniosek uczniów: nie zdajemy sobie sprawy, że język ojczysty odgrywa ważną rolę w naszym życiu.
